10 κανόνες

"Κανόνας πρώτος, ζούμε μόνο μια φορά, γι'αυτό κοίτα τα χείλη σου να'ναι χαμογελαστά, να ζεις την κάθε σου στιγμή, το κάθε σου λεπτό και όταν θα σου χαρίζουν κάτι ρε να λες ευχαριστώ.
Κανόνας δεύτερος, κανέναν δεν αξίζει να μιμείσαι. Να είσαι ότι νιώθεις και να μην γελοιοποιείσαι, μην ακολουθείς μόδες είναι ρόδες που γυρνάνε, αν δεν ξέρουμε ποιοί είμαστε , δεν ξέρουμε που πάμε...
Τρίτος κανόνας κι άκουσε τον καλά, μην το σκεφτείς ποτέ σε φίλο σου να παίξεις πουστιά, γιατί γνωστοί είναι πολλοί μα φίλοι λίγοι τελικά, όσο μεγαλώνω μου το θυμίζουνε καθημερινά.
Τέταρτος κανόνας και αφορά τα λεφτά, όλοι τα θέλουν τα ζητάν τα πούστικα είναι γλυκά. Μα κοίτα μην πουλήσεις τα όνειρά σου γι'αυτά, γιατί μετά θα κλάψεις πικρά και θα'ναι αργά...
Πέμπτος κανόνας κι απ'τους πιο σημαντικούς η οικογένειά σου είναι πάνω απ'όλα ρε, μ'ακούς? Το άλφα και το ωμέγα αγάπη που δεν συγκρίνεται... το αίμα νερό δεν γίνεται.
Έτσι, κανόνας νούμερο έξι, μην αφήσεις κανέναν με συναισθήματα να παίξει, αν πισώπλατα σε χτυπήσουν να σφίξεις τα δόντια σου και γάμησε τους όλους να πατάς πάντα στα πόδια σου.
Έβδομος κανόνας, υγεία πάνω απ'όλα... Όλοι κρεπαλιάζουμε, το ξέρω ρε ξεκόλλα! Τι να κάνεις, το κεφάλι πρέπει να γεμίσει... Μην φέρεσαι σαρκικά, η ψυχή μόνο θα ανθίσει.
Οκτώ, εδώ σε θέλω προσεκτικό, μείνε μακριά απ'το πιο πούστικο ναρκωτικό, αν είσαι έμπορος ηρωίνης απλά θα σου το πω εύχομαι όταν πεθάνεις μην αντικρίσεις Θεό.
Νούμερο εννιά, μην την ρωτήσεις γιατί δεν είναι κοντά σου... Τώρα την βλέπεις και γυρνάν τα σωθικά σου... Να της πεις σε ποιόν σατανά πούλησες τα όνειρά σου? Σε ποιά κόλαση τώρα λιώνει η καρδιά σου?
Στάσου ένα λεπτό, πριν με πεις κομπλεξικό, έχω μάθει να πιστεύω στους ανθρώπους, ν'αγαπώ ... Παρόλαυτα είμαι εδώ και δεν ξεχνώ τον κανόνα νούμερο δέκα, ποτέ μην εμπιστεύεσαι γυναίκα._"

Thanx to Mr. Anapospastos.
Word._

Last post 2010

BJ-esus Christ!

20 Ιουλίου 2011, doors open at 18:30.

Δε ξέρω πόσο καιρό το περίμενα αυτό, μάλλον πολλά χρόνια. Αν σκεφτείς ότι είχα κοιτάξει για να δω τους Bon Jovi στο εξωτερικό, πάει να πει ότι κάτι παίζει.
Είμαι 25 (για 2 μήνες ακόμα. FUCK!!!). Από τότε που γεννήθηκα, θυμάμαι να παίζουν στο σπίτι Bon Jovi. Ο αδερφός μου ήταν πορωμένος και συνεχίζει να είναι. Μέχρι και τετράδιο Bon Jovi είχε (με εξώφυλλο κάπως σαν blue-jean), και ναι, ακόμα και τώρα που είναι 31, παντρεμένος-με ένα παιδί-, το έχει ακόμα!!!
Συνειδητοποίησα γιατί είμαι τόσο ενθουσιασμένη. Οι συγκεκριμένοι με συνδέουν με τον αδερφό μου. Έχω άπειρες αναμνήσεις από τα παλιά και ειλικρινά όταν ακούω Bon Jovi, σκέφτομαι μόνο αυτόν. ΜΟΝΟ όμως. Πόσες ώρες να έχει περάσει στο πιάνο αυτό το παιδί, πόσες ώρες στο κασετόφωνο, πόσες ώρες τραγούδι.... Με μπούκλα το μαλλί και τις καουμπόϊκες μπότες.... Πςςς! Πόσα χρόνια πίσω. Τι ωραίες αναμνήσεις.
Του χρόνου aka 2011, και φτύνω τρεις φορές τον κόρφο μου και ξου-ξου-ξου στα "κακά" μάτια, θα τους δούμε μαζί, Live. Πρώτη φορά στην Ελλάδα, Live Bon Jovi και εγώ μαζί με τον αδερφό μου. Και τη νύφη μου.

20 Ιουλίου 2011 είμαι πιασμένη, σας το λέω από τώρα. Δε πα να παντρεύεστε, να γεννάτε, να βαφτίζεστε, δε ξέρω κι εγώ τι άλλο, εγώ είμαι πιασμένη.

We've got to hold on, to what we've got,
It doesn't make a difference, if we make it or not._

Untitled

What's the point of waiting,
For life to come?
I could go further,
And no one's surprised...
Your plans collapse,
run off or fall apart...

Reblogged - Αν είσαι λάγνο κάθαρμα, όλα τα ξέρεις

Τις τελευταίες μέρες, ανακάλυψα τον μικρό θεό που ακούει στο όνομα "Λάγνο Κάθαρμα". Το παλικάρι είναι πέρα για πέρα ΑΤΟΜΑΡΑ και αυτά που λέει αντιπροσωπεύουν αυτά που έχω στο μυαλό μου σε μεγάλο ποσοστό, αν όχι στο 100%.
Κατευθείαν από το στοματάκι του λοιπόν, γιατί... αυτόν θα ακούς. Κι εγώ, κι εσύ και όλοι μας.

"Το κίνημα των Metrosexual είναι απλά χρεοκοπημένο. Όλες αυτές οι αδερφάρες που θέλουν να ονομάζονται και άντρες το έχουν γυρίσει στους καλούς τρόπους, την υπερβολική καλοσύνη, την θυληκότητα μέσα στον άντρα. Έχουν φέρει καινούριες και καλά ιδέες εμπνευσμένοι από τον νέο τρόπο ζωής που θέλει τα πάντα ένα απέραντο Γκρι. Όλοι να ντύνονται έτσι με ρουχαλάκια trendy και να κουνιούνται σαν τον Justin Timberlake, αυτόν με την ψιλή φωνούλα.

Κι όμως υπάρχει εναλλακτική. Υπάρχει ελπίδα γυναίκες κ άντρες. Υπάρχει ελπίδα γυναίκες που θέλουν κάποιον να τις πετάξει κάτω και να της ξηγήσει το όνειρο, χωρίς πολλά ρομάντζα και μαλακίες. Ένας τύπος άντρα που τα media έχουν ξεχάσει γιατί πλέον κυβερνώνται από το αδερφάτο και το μόνο που προβάλλουν είναι οι κουνιστοί και οι φλώροι. Τους πραγματικούς άντρες τους φοβούνται.

Ε λοιπόν η ελπίδα ακούει στο όνομα Retrosexual. Αυτός ο τύπος που δεν είναι ξεπερασμένος, αλλά κλασσικός. Αυτός που ξέρει τι του γίνεται, που ξέρει τι θέλει, που εκπέμπει μια βαρβατίλα χωρίς να είναι κάφρος. Ο άντρας με τρόπους, με αντρικούς όμως τρόπους. Που ξέρει τι θέλουν οι γυναίκες και όχι αυτό που του λένε ότι θέλουν οι γυναίκες. Αυτός που δεν επηρεάζεται από τα trendy μηνύματα, που δεν συμβιβάζεται, που δεν ξυρίζει το στήθος του ούτε ακούει Ονιράμα για να είναι cool. Αυτός που δεν ντρέπεται για τις ατέλειες του, δεν φοράει μακιγιάζ ούτε μάσκες, είναι εκεί όταν τον θέλεις και δεν φοβάται τα δύσκολα. Αυτός που δεν δακρίζει σα γκομενούλα βλέποντας μια ρομαντικί κομεντί, αυτός που είναι βράχος σε ότι πρόβλημα του έρθει. Αυτός που θα σε κρατήσει σφιχτά στα μπράτσα του αντί για να σε κρατήσει από το χεράκι. Αυτός που πίνει φραπόγαλο και όχι Freddochino και άλλες -ίνο μαλακίες. Αυτός που δεν ντρέπεται να πει ότι απόψε θα μαζευτώ με τα παιδιά να δούμε μπάλα, αυτός που ακόμα παθιάζεται με την ομάδα του και δεν ακούει τίποτα όταν παίζει ντέρμπυ.

Αυτός που δεν βάζει κρεμούλες, που ακόμα σιχαίνεται τα ψώνια στην Ερμού και στην Αριστοτέλους. Αυτός που βγαίνει και Λαδάδικα αν έχει ντέρτια, που βρίζει στο αυτοκίνητο του και δε μασάει να κατέβει κάτω αν παίξει τσαμπουκάς. Ο πραγματικός νταής και όχι ο ψευτονταής που κρύβεται όταν κάποιος του γυρίσει τον τσαμπουκά. Αυτός που είναι μάγκας με τα δικά του αρχίδια και όχι με τα αρχίδια του μπαμπά. Αυτός που θα κάνει την γυναίκα του Θεά, Βασίλισσα, που θα της δώσει το σκήπτρο και θα την λατρέψει γιατί ξέρει να αγαπάει με όλη του την καρδιά. Αυτός που θα της χώσει και καμιά σφαλιάρα αν μάθει ότι τον κεράτωσε και θα σηκωθεί να φύγει, πνίγοντας τον πόνο του σε ένα μπουκάλι Jack. Αυτός που καθόταν στο τελευταίο θρανίο, δεν έγλυφε ποτέ και δεν μπήκε στο Deree ή το Ανατόλια College για να το παίξει μούρη με τους άλλους μοδάτους.

Αυτός που είναι αυτός που είναι. Ο Retrosexual 100% άντρας.

Εμένα θ’ ακούς."

Respect._

We build up castles in the sky and in the... sand

... Αν και ξύπνησα με νεύρα σήμερα, ξύπνησα και με αυτό το κομμάτι στο κεφάλι. Πολύ πολύ έντονα όμως. Λες και το ονειρευόμουν. Για παλάτια στην άμμο και τέτοια λέει. Αμπελοφιλοσοφίες...

Και ποιός δε ξέρει ότι τα παλάτια στην άμμο, γρήγορα καταστρέφονται. Και τα παίρνει ο αέρας και τίποτα δε μένει όρθιο. ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο αναμνήσεις. Πάντα θα τα χτίζω στο μυαλό μου όμως ρε. "Δε θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη", που θα'λεγε το άλλο μισό.
Όσο για το κομμάτι, τι στιχάρες έχει ρε. Respect.

I found myself alive in the palm of your hand...





In the nighttime, when the world is at it's rest
You will find me, in the place I know the best
Dancin', shoutin' ... flyin' to the moon
(You) don't have to worry, 'cause I'll be come back soon

And we build up castles, in the sky and in the sand
Design our own world, ain't nobody understand
I found myself alive, in the palm of your hand
As long as we are flyin', All this world ain't got no end

In the daytime, you wil find me by your side
Tryin' to do my best and tryin' to make things right
When it all turns wrong, there's no fault but mine
But it won't hit hard, 'cause you let me shine

And we build up castles, in the sky and in the sand
Design our own world, ain't nobody understand
I found myself alive, in the palm of your hand
As long as we are flyin', all this world ain't got no end

Njoy._

Summer moved on

...Summer moved on._ Φτάσαμε κιόλας στις 8 του Σεπτέμβρη. Βαρέθηκα να ακούω κόσμο να εύχεται "Καλό Χειμώνα" και να με ρωτάει που πήγα διακοπές το καλοκαίρι. Αυτό το ηλίθιο "καλό χειμώνα" και τα όμοιά του, πολύ με εκνευρίζουν. Είναι σαν να καταργούμε τις άλλες 2 εποχές και μένουμε μόνο με τον χειμώνα και το καλοκαίρι. Πόσο πιο ηλίθιο δηλαδή?

Τελοσπάντων... Χαζό καλοκαίρι αυτό του 2010. Σαν να μην ήταν καλοκαίρι.
Downs & ups, goods & bads, truths & lies, lullabies... Έκανα και ρίμα.
Δε μ'αρέσει το καλοκαίρι. Θέλω να έρθει ο χειμώνας γρήγορα. Κι όλα να τα βλέπω από ακόμα πιο μακριά. Από μακριά κι αγαπημένοι, που λένε... Ε! Αυτό._

Can you see the... sign???

Δε πιστεύω στα ζώδια. Δε ξέρω τίποτα για αυτά. Ξέρω μόνο τι είμαι και τι ζώδιο είναι οι κοντινοί τριγύρω μου. Καλά, εννοείται ότι τα διαβάζω πάντα όταν θα ξεπέσει στα χέρια μου κανά περιοδικό, καμμιά εφημερίδα, τέτοια πράγματα. Ομολογώ ότι κανά 2-3 φορές, έχω σοκαριστεί κιόλας από το πόσο μέσα πέφτουν. Αλλά έτσι, επειδή πέσανε στα μάτια μου (να'ναι καλά η Peta_'LLou), το ποστάρω, γιατί είναι και πολύ της μόδας. Συνοδεύεται με ένα δωράκι, σαν αυτά του minus, που πολύ μου αρέσουν. By the way, Fibs, σου λύνω όλες τις απορίες μονομιάς φίλε μου. Κι ας τονίζω ότι δεν το'χω με τα ζώδια.

Ξεστραβώσου._

Είσαι ο καλύτερος φίλος του ζωδιακού. Οι κοινές αντιλήψεις, κοσμοθεωρίες, πιστεύω, κοινωνικές ευαισθησίες, στόχοι, όνειρα μπορούν σίγουρα να σε φέρουν πιο κοντά σε κάποιον που σε ενδιαφέρει. Ανήκεις στην λέσχη που οι συντροφικές σου επιλογές μοιάζουν πολύ συχνά τουλάχιστον εκκεντρικές για τους άλλους, ή το λιγότερο διαφορετικές. Σημασία για σένα έχει η ιδιαίτερη προσωπικότητά του άλλου και όχι η ταξινόμησή του από τον πολύ κόσμο. Η αχίλλειος πτέρνα ωστόσο στις κατ΄εποχάς σχέσεις σου είναι η αυτόματη εμπιστοσύνη που δείχνεις στους άλλους. Χρειάζεται να μάθεις ότι κάθε λαμπερή προσωπικότητα δεν οδηγεί σίγουρα στην ισορροπία, αλλά μπορεί να γίνει μια θλιβερή ιστορία παραπλάνησης και απώλειας. Ακόμα κι έτσι όμως σπάνια μεταμορφώνεσαι σε κυνικό, αφού αυτό που σε ενδιαφέρει κυρίως είναι η ιδιαιτερότητα του άλλου και τα χαρακτηριστικά που δεν βρίσκεις εύκολα σε άλλους.

Μπορείς πανεύκολα να οδηγήσεις μια σχέση στην κατάρρευση εάν αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχουν περιθώρια εξέλιξής της. Όταν είσαι ερωτευμένος έχεις την ικανότητα να ανταποκρίνεσαι συναισθηματικά παρόλες τις φήμες για το αντίθετο, αλλά εκτός από αισθήματα χρειάζεσαι επίσης- και μερικές φορές περισσότερο - τον διανοητικό ενθουσιασμό, τη συγκίνηση που προκαλεί ένα ευφυές μυαλό. Μερικές φορές αυτοί που θέλουν να πλησιάσουν τη καρδιά σου και το μυαλό σου θα πρέπει να διαθέτουν στρατηγική και επιμονή.

Όσοι ήταν μέχρι τώρα δυσεύρετοι και ξινοί τώρα σου χτυπάνε την πόρτα. Ακόμα και οι ηλίθιοι από τους οποίους προσπαθούσες να ξεφύγεις μοιάζουν λιγότερο απειλητικοί. Ναι στην οικειότητα και το κοντά, αλλά παραμένεις πάντα Υδροχόος μην ξεχνιόμαστε.

The box

Περίεργη μέρα η σημερινή. Είναι από αυτές που είσαι όλη μέρα στη τσίτα, χωρίς να βρίσκεις το λόγο. Δε το λες εκνευρισμό, αλλά ούτε και ηρεμία. Δε το λες ούτε άγχος, ούτε υπερένταση. Είναι ένα μείγμα όλων που σε φτάνει στα όρια σου και νιώθεις τεράστια αποθέματα ενέργειας κρυμμένα τόσο στο σώμα σου, όσο και στο μυαλό σου. Αποθέματα που αν δεν τα απελευθερώσεις σύντομα με οποιονδήποτε τρόπο, θα εκραγείς. Και αφού αποβλακωθείς με οτιδήποτε σε κάνει να ξεφύγεις από αυτή την ενέργεια, πέφτεις σε λίθαργο ηρεμίας και κακοκεφιάς. Έτσι απλά. Λες και σου πάτησε κάποιος το "Off" ή σου τελείωσε η μπαταρία. Και νιώθεις κομμάτια. Ένα συναίσθημα σαν να έσκαβες όλη μέρα να το πω? Κάτι τέτοιο. Μέσα μου κρύβω ένα κουτάκι. Όχι αυτό με τις μαλακίες, το άλλο, το διπλανό. Είναι ένα κουτάκι γεμάτο συναισθήματα, όλων των ειδών. Και μια στις τόσες έρχεται στην επιφάνεια και ξεχύνονται όλα τα περιέχομενά του. Δε το θέλω αυτό το κουτάκι. Θέλω να το κλέψει κάποιος, ή έστω να το τακτοποιήσει. Να βάλει ένα πρόγραμμα βρε αδερφέ. Να λέει ας πούμε, Δευτέρα θα έχουμε χαρές, Τρίτη θα έχουμε νεύρα, Τετάρτη ηρεμία, Πέμπτη αναμνήσεις κ.ο.κ. Τόσο δύσκολο είναι? Μη μπαίνετε στον κόπο να απαντήσετε. Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Απλά το λέω για να μη τυχόν το ξεχάσω. Σκατόκουτο. Βυθίσου._

I need to think outside the box.

Reblogged - Δόξα & τιμή στο Iphone 4

Τελικά μου άρεσε αυτή η "μόδα" του να κάνεις re-blog. Κατευθείαν από το deasy λοιπόν, μια mini αναφορά στο νέο iphone4. Key phrase: "Δε το χρειάζομαι, το θέλω". Πες τα χρυσόστομη!!! Ναι, ναι... Κοπέλα το έγραψε το άρθρο. :P Enjoyyyy!

Θα κάνω iphono

Apple did it again. Ο εθισμός μου συνεχίζεται. Τι που κοροϊδεύω τα ψηλοκάβαλα παντελόνια του Steve, τι που λέω ότι έχουν καβαλήσει το καλάμι, ένας παραμένει ο κοινός παρονομαστής. Συνεχίζουν να κάνουν προϊόντα που θέλω να αποκτήσω. Δε χρειάζομαι. Αλλά θέλω.

Ας αναλύσουμε λίγο τα νέα χαρακτηριστικά (σοβαρά και αστεία):

1. Φάρμα στο iphone: Hah? Η αγάπη άργησε μια μέρα. Τώρα που μας έφυγε η χαζομάρα, ήρθε στο iphone. NEXT

2. Guitar hero. Θα είμαι άχρηστη και εδώ. Δεν κατεβάζω.

3. Nέο design: Ένα μεγάλο όχι. Έχασε τις καμπύλες του.

4. Camera: Οκ, βάλατε κάμερα της προκοπής. Και φλας (επιτέλους!), Και ζουμ ( επιτέλους!). Αυτά είναι βασικά, που απλά τα έκαναν επιτέλους.

5. Βιντεοκλήση: Hah? So F what? Πρώτον, έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια, δεύτερον κανείς δεν την χρησιμοποιεί στην πραγματικότητα και τρίτον μην διαφημίζετε τα αυτονόητα.

6.iOS4: Multitasking is the key word. Τα άλλα απλά αυτονόητα

7. Retina screen: Αυτό μου άρεσε. Φοβερή ανάλυση.

8. iBooks: who gives a F? Really, τώρα. Θέλω το βιβλιαράκι μου να διαβάζω στο τρένο, να ρίχνω καφέ πάνω του να το τσαλακώνω. Ε όχι και στο iphone.

9. Gaming: Δε θα κρίνω γιατί δεν πολύ παίζω παιχνίδια εκεί.

Διαβάζοντας αυτά που έγραψα, θεωρώ οτι δε το χρειάζομαι πραγματικά. Αλλά το θέλω. Μας έχουν κάνει μάγια, πάει τελείωσε.


Ας μου το κάνει ένας καλός άνθρωπος δώρο. Ε? Δε το χρειάζομαι, το θέλω._

Boom.

Τυχαίο?? Δε νομίζω._

Νομίζω πως όπως το twitter έχει RE-tweet, πρέπει να κάνει και το blogspot, RE-blog.

Το παραθέτω όπως έχει, απευθείας από τον κύριο minus one και φωνάζω με πάθος... WORD και +1.000.000!!!

"Τελικά μετά από ενδελεχή έρευνα και προσωπική εμπειρία κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων.... η πρώτη κατηγορία είναι εκείνοι οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν να έχουν την ίδια συμπεριφορά και τον ίδιο τρόπο σκέψης με αυτούς που παλιότερα αποστρέφονταν, εκείνους που θεωρούσαν παράδειγμα προς αποφυγή, με λίγα λόγια 'αυτό που παλιότερα σιχαινόμουνα αυτό έγινα τώρα, καμαρώστε με'. Η άλλη κατηγορία ανθρώπων είναι εκείνοι οι οποίοι κάνουν το ίδιο πράγμα ακριβώς με την κατηγορία νούμερο ένα με μόνη διαφορά οτι κατανοούν πως κάνουν λάθος και προσπαθούν να αλλάξουν ή να μετριάσουν αυτή την επιρροή (...τις περισσότερες φορές με δυσκολία αλλά στο τέλος το πετυχαίνουν...). Σημασία έχει απλά το συνειδητοποιώ και επιλέγω, λοιπόν choose category - - -> press enter και καλή τύχη στη ζωή σου υποψήφιε cat1:μαλάκα / cat2:ατομάρα."

Word or what???

(Ι)Δανεικά

Τη φωτο τη δανείστηκα από την δεσποινίς Σ. και πραγματικά ώρες ώρες απορώ με αυτή τη κοπέλα. Είναι λες και βρίσκεται ένας δεύτερος εαυτός μου σε μια άλλη πόλη. Anyway...
Μ'άρεσε πολύ. Μέσα σε μια πρόταση τα λέει όλα. Κι είναι τόσο ωραία. Λίγα λόγια και σταράτα, που θα'λεγε ο λαός.
Για άλλους είναι όλα δανεικά και για άλλους όλα ιδανικά. Ανήκω στη πρώτη κατηγορία: δανεικά. Κι ήρθε η ώρα να τα πάρω πίσω.
I fuck what you think and I do my thing. Κι έτσι να κάνεις κι εσύ. Κι εσύ. Κι εσύ. ΚΙ ΕΣΥ.

Lots of love.

maelstrοm

२०:२० : σάβατο. ένα κτίριο, δύο αίθουσες, δύο καλλιτέχνες, δύο τέχνες... η φωτογραφία και η ζωγραφική. κι είτε το θες, είτε όχι, ταξιδεύεις στη Γαλλία απλά δε το'χεις συνειδητοποιήσει. ένα κτίριο πλημμυρισμένο από χαμόγελα, συγκίνηση, περηφάνεια. κι εσύ στο κέντρο να κοιτάς, να παρατηρείς και να σχολιάζεις σιωπηρά από μέσα σου. κι όλα φαίνονται θολά. εσύ όμως έχεις άλλη άποψη, γιατί είσαι έξω από αυτό το maelstrom. θα μου πεις, ποιός ξέρει τι σημαίνει maelstrom? MAELSTRÖM: ένα ισχυρό, παλιρροιακό ρεύμα στα νησιά Lofoten της Νορβηγίας. Το όνομα της δίνης προέρχεται από τις ολλανδικές λέξεις, malen (συντρίβει) και stroom (ρεύμα).

δεκαπέντε έργα απλώνονται μπροστά σου. δεκαπέντε φωτογραφίες. δεκαπέντε αιχμαλωτισμένες στιγμές. δεκαπέντε κλικ. από όλα έχεις να πάρεις ένα κομμάτι που σ' αρέσει, σίγουρα. κάνεις μια γρήγορη αναδρομή στο παρελθόν για να συνδέσεις τα κλικ με τη πραγματικότητα. ρίχνεις μια γρήγορη ματιά, μόνος. και ύστερα μια δεύτερη πιο προσεκτική. κι ύστερα ακόμη μια, κι ακόμη μια. και ξέρεις ότι πέρα από την αντικειμενική ομορφιά τους, δε μπορείς να παραβλέψεις και αυτό το μικρό κομμάτι, που σε κάνει να σου αρέσουν περισσότερο.
έρχεται η ώρα να πας στη διπλανή αίθουσα, στο green room. ένα άδειο, σκοτεινό, πράσινο δωμάτιο που παίρνει ζωή από το "no signal" που αντικατοπρίζεται μπροστά σου. 3,2,1... "σσσσσστ. ξεκινάει". και τότε συνειδητοποιείς ότι όντως το δωμάτιο παίρνει ζωή. κι εσύ περισσότερη. κάθεσαι αμίλητος και βλέπεις τα χαμόγελα, τη συγκίνηση και την περηφάνεια για δεύτερη φορά. κι όλα είναι θολά. και μετά από έξι λεπτά και κάτι δευτερόλεπτα συνδέεις το κάθε κομμάτι στο σωστό μέρος του παζλ. είσαι μέσα στη δίνη. κι όλα είναι θολά.
εδώ είναι όλα ξεκάθαρα... συγχαρητήρια._

Time to regret

Για κάποιο λόγο, μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ αυτή η φωτογραφία.
Το ξέρω ότι είναι λίγο μακάβρια, λίγο παράξενη, λίγο πέρα από τις συνηθισμένες... αλλά εμένα πολύ μου άρεσε. Άσε που το τοπίο μου θυμίζει εικόνες που έχω δει από τον πλανήτη Άρη.
Το ξέρω ότι δεν ασχολούμαι με τη φωτογραφία, ούτε ξέρω να βγάζω φωτογραφίες και προφανώς ούτε θα μάθω και ποτέ. Πήρα μια ψιλοκαλή φωτογραφική και απλά το παλεύω για να μάθω να την χρησιμοποιώ. Ούτε το manual δεν έχω διαβάσει (sorry Θωμά, θα το κάνω) και ήδη πάνε 4 μήνες από τότε που την αγόρασα.
Συνειδητοποίησα όμως ότι τελικά είναι ένας δημιουργικός τρόπος να εκφράζεσαι. Congrats σε όσους το κάνουν επαγγελματικά και το γουστάρουν. Μπορείς να βγάλεις τρελό άχτι και να βγει και κάτι ωραίο στη τελική.
Α!By the way. Το μέρος δεν είναι άλλο από την Πύλη Τρικάλων, κάτω από το πέτρινο γεφύρι. Όσο για το όνομα της φωτογραφίας είναι όντως το "time to regret".

Thanx for watching._

We chose the moon.

Χθες, μετά από καιρό πήγα σε live. Αν και η Λάρισα δεν φιλοξενεί ιδιαίτερα οποιουδήποτε είδους καλλιτέχνη, πέραν μπουζουκόβιου, οι 'Ινφο χθες μας έκαναν την τιμή. Δόξα το Θεό που κάποιοι σκέφτονται κι εμάς που δεν πατάμε στα μπουζούκια και θέλουμε να ακούσουμε κάτι διαφορετικό.

Έτσι λοιπόν, ο κύριος Lookman (a.k.a. Παναγιώτης Λουκουμάς), ο κύριος Echonomist (a.k.a. Πέτρος Μαγκανάρης) και η δεσποινίς Δέσποινα Τερζίδου μας χάρισαν μια σχεδόν υπέροχη βραδιά τόσο με ταξιδιάρικες μουσικές όσο και με δυνατά beat. Γιατί λέω σχεδόν? Αν εξαιρέσεις τα 2-3 ηχητικά προβληματάκια που προέκυψαν, το ποτό του Mr. R που μύριζε λιωμένο πλαστικό, την ηλίθια φωτογραφική μου μηχανή που χθες θυμήθηκε να κολλήσει και να μη με αφήσει να απαθανατίσω τους ρυθμούς της "Μάζας" και της "Περιπλανέτας" και την ξανθιά σκυλού που καθόταν από πίσω μας και συνέχεια παραπονιόταν ότι ο ήχος στα αυτιά της μοιάζει παραμόρφωση και θα'θελε να ακούει Βασίλη Τερλέγκα, νομίζω το σχεδόν επιχειρηματολογείται μια χαρά.
Δε μπορώ να κρύψω βέβαια πως η μουσική τους μου θύμισε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Κωνσταντίνο Β, μιας που τον είχα και πρόσφατο. Επίσης δεν μπορώ να κρύψω όμως πως... παίζει πλέον να είναι και καλύτεροι από τον Βήτα. Οι τρεις υπέροχοι Ίνφο λοιπόν μας έκαναν να νιώσουμε κάτι περισσότερο από cosy, δίνοντας μας την εντύπωση πως είμασταν μια μεγάλη παρέα που ως δια μαγείας εμφανίστηκαν μπροστά τους δύο laptop, δύο κιθάρες και τρία μικρόφωνα και αφέθηκαν σε ένα ηλεκτρονικόποπκινηματογραφικόχορευτικόμελαγχολικό μουσικό ταξίδι.
Απ'την άλλη ενθουσιάστηκα πολύ με το πόσο "ετοιμοπόλεμοι" ήταν, ξεπερνώντας τα τερτίπια του laptop με κιθαριστικές μελωδίες και υπέροχα φωνητικά στους ρυθμούς των Flock of Seagulls και Mazzy Star. Για να μην αναφέρω το πόσο ευγενικός ήταν ο κύριος Echonomist, που δεν είχε ίχνος ψωνίστικου ύφους τόσο στην ομιλία του, όσο και στη "δημιουργικότητα" του πάνω στη σκηνή... Πόσο παραμυθένια ήταν η δεσποινίς Δέσποινα με τα φωνητικά της και το χαμόγελό της.. Και πόσο πορωμένος (με την καλή έννοια) ήταν ο κύριος Lookman με τις κιθάρες του. Φαινόταν ότι το απολαμβάνει τόσο πολύ, που μας έκανε να το απολαμβάνουμε το ίδιο και περισσότερο.
Όσοι δεν ήρθατε, χάσατε.

Congats guys. We chose the moon... with you._

What it's all about

Καλή χρονιά. Καλή χρονιά. Καλή χρονιά. Εύχομαι σε όλους σας να είναι μια υγιής, χαρούμενη, πετυχημένη (και όλα αυτά τα κλασσικά) χρονιά! Για μένα το 2009 ήταν συμπαθητική χρονιά. Εύχομαι όλες οι επόμενες να γίνονται ολοένα και συμπαθέστερες! Έχω 3-4 μέρες που γύρισα από Πήλιο. Εξαιρετικά ήταν. ΠΟΛΥ ήρεμα, ΠΟΛΥ οικογενειακά, ΠΟΛΥ "αλλιώτικα" ωραία. Είχα και χρόνο να σκεφτώ διάφορα. Τελικά όταν ξεφεύγεις από όλα, συνδέεις πολλά κομμάτια και βλέπεις πιο καθαρά. Και συνεπώς βγάζεις και τα συμπεράσματά σου. Αφού λοιπόν τα σκέφτηκα μόνη μου, τα συζητήσαμε και με κανά 2 ακόμα. Τελικά δεν είμαι η μόνη που έχει αυτή την άποψη για τη φιλία. Φιλία... Φιλία... Φιλία... Για να δούμε. Φιλία: ο πνευματικός και συναισθηματικός δεσμός που ενώνει μεταξύ τους δύο ή περισσότερα πρόσωπα. Έτσι τουλάχιστον γράφει το λεξικό. Στο δικό μου λεξικό, έχει ξεθωριάσει αυτή η λέξη. Φιλία σημαίνει παρέα. Δεν υπάρχει ούτε πνευματικός, ούτε συναισθηματικός δεσμός. Είναι πλέον απλά παρέα. Θα αναρωτιέστε που βρίσκω το κακό σε αυτό. Για τους "φίλους" μου, πουθενά. Για μένα όμως? Πφφφ... Ώρες ώρες είμαι πολύ αφελής. Και μου το'λεγε από πάντα η Λενάρα: "φίλο θα έχεις έναν maximum. κι αυτόν, αν σταθείς τυχερή". Πολύ γκαντεμιά έχει πέσει τα τελευταία 25 χρόνια! Χο χο χο!!! Θυμάμαι τότε που γράφαμε σε όλα τα τετράδια, βιβλία, τοίχους, θρανία "N+...=B.F.F.E". Και μετά ήρθε και κόλλησε το "T.D.T.U.A". Τςςςς! Που να ξέραμε. Άλλα μας είχαν πει. Όπως και ο Άγιος Βασίλης, έτσι κι η φιλία. Απλά δεν υπάρχει. Τι στεναχωρητικό όταν το συνειδητοποιείς. Μια αξία τόσο "δυνατή", να είναι απλά καμουφλαρισμένη σε κάτι που δε πάει το μυαλό σου. Σε συμφέρον, χάσιμο χρόνου, λόγια και χαμόγελα.

Τελικά ανήκω σε αυτούς που το πάθημα, δεν τους γίνεται μάθημα. Παίζει να αλλάξει αυτό? Αν ναι, πολύ θα το'θελα. ΤΩΡΑ κιόλας. Μη το καθυστερούμε. Ε φανταστικέ μου Θεούλη??? Δε με βαρέθηκες τόσο καλή? Ρίξε λίγο bitch dust να έρθουμε στα συγκαλά μας. Ή έστω, γράψε μου ένα καινούργιο λεξικό να ξέρουμε τι μας γίνεται. Ή το καλύτερο: κάνε με αναίσθητη!!!! Σε ευχαριστώ τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ. Περιμένω ανυπόμονα. Αμήν._

P.S. Η φωτογραφία είναι το αποτέλεσμα της "Google" για την αναζήτηση: "friends are forever". True._