Make a wish

|
Πριν λίγο μπήκα σπίτι. Είχα πάει σινεμά, στο "New York, I love you". Δε ξετρελάθηκα, αλλά εντάξει. Μέσα στην ταινία λοιπόν, ειπώθηκε η ατάκα "make a wish". Συνηθισμένη, πάρα πολύ συνηθισμένη θα έλεγα. Αλλά δεν ξέρω γιατί μου κόλλησε.
Τις προάλλες κιόλας, με είχαν ρωτήσει τι εύχομαι για το 2010. Wish κι αυτή λοιπόν. Και ζήτησα τα συνηθισμένα και tres banal που λένε όλοι. Αυτά ήθελα όμως. Κι αυτά θέλω. Θέλω και πολλά ακόμη βέβαια, αλλά δεν είναι πρώτα στη λίστα μου I guess.
Τελοσπάντων, εκεί που ήθελα να καταλήξω... Διάβαζα τα tweets της Σωτηροπούλου. Και σε ένα από αυτά έλεγε: "παρακαλούνται οι losers να αποχωρήσουν απο τη ζωή μου. Ευχαριστώ".
Άγιε μου Βασίλη, κι εγώ το θέλω αυτό. Πάρτους από το χεράκι και πήγαινε τους σε ένα μέρος μόνους τους να μιζεριάσουν, ειλικρινά δηλαδή. Please, please, please, please.

Ευχαριστώ.

13.

|
Σήμερα, εσύ 43. Η μικρή 14 κι ο μικρός 15. Κι εγώ σχεδόν 25. Τελικά ο χρόνος δε σε κάνει να ξεχνάς, γιατί η μέρα που έφυγες είναι χαραγμένη στο μυαλό μου πιο ξεκάθαρη από ποτέ.
Όσα κι αν είναι τα λευκά τριαντάφυλλα που σου αφήνω κάθε φορά, ποτέ δεν πρόκειται να ξεμαυρίσει η καρδιά μου.
Να'σαι καλά ρε...

Everyone is somebody else's weirdo.

|
Το σκέφτομαι καιρό αυτό. Πολύ καιρό. Ποιό? Αυτό το post. Extra info λοιπόν σήμερα.

*Μ'αρέσει να βλέπω τον αέρα να παρασέρνει φύλλα και να τα πάει από τη μια άκρη της πόλης, μέχρι κι εγώ δεν ξέρω που. Ταξιδεύουν με τον καλύτερο τρόπο (και τζάμπα!!!).
*Να βλέπω τα φώτα στην εθνική οδό όταν ανάβουν κι είναι κόκκινα. πόσο όμορφο χρώμα. σαν ηλιοβασίλεμα. κι όταν δεν οδηγώ. κάθομαι και χαζεύω τις διακεκομμένες λευκές λωρίδες, που εξαφανίζονται με ταχύτητα από δίπλα μου. τέλειο?
*Μ'αρέσουν πολύ αυτές οι μπάλες που έχουν ένα θέμα μέσα και περιτριγυρίζονται άλλοτε από χρυσόσκονη, κι άλλοτε από "δήθεν" χιόνι. Δεν έχω ούτε μια.
*Τα ρολόγια όλων των ειδών. τσέπης, τοίχου, χεριού. τα λατρεύω. σιχαίνομαι τον ήχο τους όμως. tik tak.
*Το τι χαρά κάνω όταν πετυχαίνω την ώρα με τα ψηφία της ακριβώς τα ίδια, δε λέγεται!!! 00:00 - 11:11 - 22:22 - 3:33 - 4:44 - 5:55.
*Έχω πολύ καλή μνήμη. Θυμάμαι αριθμούς τηλεφώνων, γενέθλια, πινακίδες αυτοκινήτων. Μη μου πεις ανέκδοτο όμως. Σε 5 λεπτά, το'χω ξεχάσει και την επόμενη φορά θα γελάσω με την ίδια ευχαρίστηση.
*Ντισκομπάλες. τρελή ανακάλυψη. ένα δωμάτιο άδειο με μια ντισκομπάλα μόνο. υπέροχο?
*Έχω πλύνει πιάτα σχεδόν σε όλα τα σπίτια που έχω πάει. Αλήθεια!
*Αυτή η μαλακία που δείχνει τον αριθμό του καναλιού στην τηλεόραση, συνήθως πάνω αριστερά (όπως κοιτάω εγώ :P). ακόμα κι αν δεν παρακολουθώ εκείνη τη στιγμή και μόνο η σκέψη ότι φαίνεται αυτό, με τρελαίνει. βγάλτε το!!!!
*Ύπνος: εκτός του ότι ξυπνάω πανεύκολα, δεν μπορώ το φως. μάλλον στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν βρυκόλακας. δεν μπορώ ΟΥΤΕ ΜΙΑ αχτίδα ήλιου μέσα στο δωμάτιο.
*Msn: ναι, μιλάμε. αφού διαβάσω αυτό που λες, το κλείνω συνήθως το παράθυρο. δεν μπορώ ρε παιδί μου να το βλέπω στην οθόνη μου. θέλω να'ναι καθαρή. μπαααααααααα... Mozilla: εκκαθάριση προσωπικών δεδομένων 1-2 φορές την εβδομάδα. χωρίς λόγο. δουλειά να γίνεται. επιφάνεια εργασίας: ανάλογα το wallpaper, πάντα βρίσκω ένα κομμάτι του που μου αρέσει να το βάζω σε πλαίσιο με το ποντίκι μου. Wtf!
*Ευχές: το παραδέχομαι. μ'αρέσει να μου λένε ευχές. οποιαδήποτε κι αν είναι (εκτός από το "στα δικά σου"). "μεγειά", "χρόνια πολλά". τι ωραία...
*Cinema: έχω κρατημένα όλα τα εισιτήρια από το σινεμά από τότε που άνοιξαν τα ster. ΟΛΑ! και προτιμώ αυτά με τους ζυγούς αριθμούς. πόσο weirdo!!!
*Όταν ξυπνάω από άσχημα όνειρα, ο μόνος τρόπος να με κάνει να ξανακοιμηθώ είναι να σκεφτώ πως βρίσκομαι σε ένα κατάλευκο δωμάτιο, χωρίς τίποτα. απλά λευκό παντού. πως ήταν η σκηνή στο matrix, με τον Neo και την Trinity? ε κάπως έτσι. με ηρεμεί ΤΟΣΟ πολύ.
*Πίνω καφέ. μου αλλάζουν το νερό. ε! ναι. θέλω να το βάλω στο ίδιο σημείο που είχε αφήσει σημάδι το προηγούμενο ποτήρι.
*Ουρανός: μα δεν είναι υπέροχα τα σχήματα που κάνουν τα πουλιά όταν πετάνε όλα μαζί?
*Είδα πυγολαμπίδα για πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι. όταν είδα μια να πεθαίνει και να αργοσβήνει, με έπιασε η καρδιά μου. τι κρίμα. σαν αν βλέπεις καρδιογράφημα να μετατρέπεται σε ευθεία γραμμή.
*Τις τσίχλες δεν τις μασάω παραπάνω από ένα τέταρτο-20 λεπτά. πάντα έχω στη τσάντα μου όμως. πεταμένα λεφτά.
*Το να βλέπεις κάποιον να θέλει να κάνει εμετό, λογικό να σου προκαλέσει την ίδια αντίδραση. εγώ που βλέπω κάποιον να κλαίει και θέλω να κλάψω? Η' όταν πάει να βάλει το φακό επαφής. Πωπω δάκρυ που με πιάνειιιιιιιιιιιιι!
*Βρέχει. έχεις το αυτοκίνητο έξω. και μόλις ανάβεις τη μηχανή, βάζεις σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες και μαζεύουν όλο το νερό. ηδονή!!! μιλάω μόνο για την πρώτη φορά. μετά εκνευρίζομαι.
*Πραγματικά αναρωτιέμαι κάθε φορά που βλέπω μια ταινία και έχει ένα απόσπασμα σε κινέζικα or so. η μετάφραση από κάτω ανταποκρίνεται σε αυτά που λένε, ή απλά μας κοροιδεύουν? Χαχαχαχ!
*Αν περιμένω κόσμο σπίτι μου, πάντα θα έχω μια λιχουδιά για καθέναν από τους καλεσμένους μου. ακόμα κι αν δεν μου αρέσει η συγκεκριμένη. πάντα όμως?
*Φοβάμαι τις βελόνες. Πολύ. Το πως έχω πλέον 2 tattoo, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.

Τελικά ήταν πολλές οι άχρηστες πληροφορίες. Για όσους θέλετε να με κάνετε ακόμα παρέα, ξέρετε που θα βρείτε!
Merry Christmas to all, weirdos!!!!

P.S. Θωμά, θα με κάνεις παρέα?
P.S. 2 John, αν ξεχάσεις ποτέ την πινακίδα του αυτοκινήτου σου, πάρε με τηλέφωνο. :P
P.S. 3 George, αν καθόμασταν λίγο περισσότερο σπίτι σου, θα τα είχα πλύνει τα πιάτα.
P.S. 4 Σπύρο, πάτα το tv ΤΩΡΑ.

9

Cookie Christmas

|
Μ'αρέσουν ΠΑΡΑ πολύ τα Χριστούγεννα. Αν εξαιρέσεις ένα περιστατικό που συνέβη πριν 13 χρόνια και μου χάλασε αυτή την full χαρωπή διάθεση, εξακολουθούν να μου αρέσουν. 19 Δεκέμβρη ήταν, 19:45 το απόγευμα. Μόλις μου είχαν πάρει δώρο το στερεοφωνικό που ακόμα και σήμερα στέκεται στο σαλόνι μου σχεδόν αχρησιμοποίητο. Και χτύπησε το τηλέφωνο. Και άκουσα την πιο τρομοκρατημένη φωνή της ζωής μου. Και όλα μετά κύλησαν τόσο "μυστικά" και τόσο επώδυνα. Κι ακόμα έτσι είναι. Κάθε χρόνο, ίδια μέρα. Κι έτσι θα'ναι για πάντα.
Πως συμβαίνει μερικές φορές, ε; Να θυμάσαι κάποιες μέρες της ζωής σου τόσο ξεκάθαρα, με την παραμικρή λεπτομέρεια. Έτσι θυμάμαι κι εγώ εκείνη. Θυμάμαι μέχρι και τι φορούσα. Θυμάμαι ότι είχε πολύ κρύο. Θυμάμαι ότι βγάζαμε το hi-fi από το κουτί και ακούστηκε το τηλέφωνο. Κι έτρεξα γρήγορα να το προλάβω. Μέχρι και τον ήχο που κάνουν οι ξυπόλυτες πατούσες στο πάτωμα θυμάμαι. Γρήγορες, δυνατές, χαρούμενες. Κι ύστερα αυτό το ΜΙΝΙ λαχάνιασμα όταν απαντάς και λες... "ναι;;;". Όλα τα θυμάμαι.
Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το post, είχα άλλη διάθεση. Τι σκατά; Μέσα σε 1 δευτερόλεπτο άλλαξε. Ήθελα να σας πω ότι στόλισα το σπίτι. Πήρα καινούργιο δέντρο, που μοιάζει αληθινό, και το γέμισα με homemade cookies. Ναι, ναι. Εγώ τα έφτιαξα. Μου βγήκε η πίστη, αλλά τα έφτιαξα. Τελικά εξελίσσομαι σε πολύ καλή νοικοκυρά. Χο χο χο!
Τι ωραίο πράγμα να νιώθεις ότι δημιουργείς, ε; Με οποιοδήποτε τρόπο κι αν είναι αυτό. Ακόμα κι όταν απλά πλάθεις κουλουράκια, με τα δυό χεράκια. Η φωτογραφία είναι από το δέντρο. Όταν θα'ρθει του Αι Γιαννιού, έλατε σπίτι να το ξεστολίσουμε-φάμε. Ωραία θα'ναι.

Τελοσπάντων... Αυτό ήθελα να πω στο περίπου, εξού και το post.
Να περάσετε όμορφες γιορτές. Πανέμορφες. Να σας κάνουν πολλά δώρα. Και να κάνετε κι εσείς πολλά. Άλλωστε η κίνηση είναι αυτή που μετράει, έτσι δεν λένε;

L.O.V.E.
9

Hurts

|
Έχω περίπου μια εβδομάδα που το άκουσα αυτό. Από τότε το ακούω κάθε μέρα.
Είναι οι στίχοι, είναι η μουσική, είναι η απλότητα του video clip, είναι το όνομα του συγκροτήματος, είναι που μου θυμίζει Depeche, δε ξέρω τι στο καλό είναι, πάντως... Μου αρέσει ΤΟΣΟ πολύ.
Μεταξύ μας, όταν πρωτοείδα το video clip, γέλασα. Μετά άρχισε να μ'αρέσει, κι ολοένα και μου άρεσε περισσότερο. Αυτό το ξέσπασμα χορού της γκόμενας και αυτή η απλότητα-αδιαφορία των άλλων δύο, με κάνουν να μου αρέσει ολοένα και περισσότερο!
Είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι από εσάς που θα το δείτε και θα το ακούσετε, θα πείτε πως δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο. Ε!Εντάξει. Δε με νοιάζει? :P It's such a wonderful life._


Excitement.

|
Επιτέλους!
Είμαι πλημμυρισμένη από αυτό το συναίσθημα αγωνίας, αγάπης, ενθουσιασμού, άγχους, χαράς και τόσων άλλων. Δε ξέρω πως ακριβώς θα μπορούσα να το εκφράσω πιο απλά.
Η σκέψη και μόνο με κάνει να πετάω!!!
Και αναρωτιέμαι... Πως γίνεται ένα τόσο μικρό πλασματάκι, που τώρα έρχεται στον κόσμο, να φέρνει χαρά σε τόσους ανθρώπους? Ένα ΤΟΣΟ ΔΑ πλασματάκι. Που τα χεράκια του δεν ξεπερνάνε σε μέγεθος ούτε το μικρό μου δάχτυλο... Τα ποδαράκια του είναι σαν από κούκλα, τόσο μικρά... Τα ματάκια του είναι λίγο πρησμένα, δημιουργώντας μικρά βουναλάκια για να συγκρατούνε τις μικρές λιμνούλες δακρύων. Τα μαλλάκια του, ένα απαλό χνούδι, που αν τα περάσεις από πάνω σου, θα σε κάνουν να γαργαληθείς και να ανατριχιάσεις. Και το κορμάκι του... Πφφφφ... Μια σταλιά. Και τόσο απαλό... Την έχω φανταστεί ήδη αυτή τη μικρή πριγκήπισσα.
Νομίζω θέλω να κλάψω. Δεν είμαι και σίγουρη. Ευτυχώς θα είναι από χαρά αυτή τη φορά.
Καλώς να μας έρθεις μικρό ανθρωπάκι. Σε περιμένουμε με τόοοοοοοοοοοοοοοοση αγωνία. Και σ'αγαπάμε ήδη._

Stuck part IV.

|



Κι ένας ουρανός γεμάτος αστέρια, να μου κάνει παρέα. Και το σκοτάδι να απλώνεται από πίσω. Κι ακόμα κι όταν τελειώνει, να το ακούω στο κεφάλι μου σε repeat. Ξανά και ξανά και ξανά.....

So many tears I've shed._

Explode and.. explore.

|
Δε μου τυχαίνει συχνά, αλλά όταν με πιάσει, μ'έπιασε.
Είναι από τις φορές που θέλω να τα παρατήσω όλα και όλους, να σηκωθώ να φύγω και να αφήσω πίσω μου κάθετι αρνητικό, αγχωτικό, κακό και στενάχωρο.
Θέλω να πετάξω το κινητό, να πάρω το αμάξι και να ξεκινήσω για το μέρος "αλλού". Δε ξέρω που θα βρίσκεται ακριβώς, ή μάλλον... κάτι φαντάζομαι. Θα'ναι κάθε λεπτό αλλού. Μακριά από όοοοοοοοοοοοολα αυτά που τριγυρνάνε στο μυαλό μου και με κατατρώνε μέσα μου.
Δε ξέρω αν εσάς σας φαίνεται παράξενη η σκέψη μου κι ειλικρινά δε με νοιάζει καν. Για μένα αυτή τη στιγμή φαντάζει ιδανική. Ένα μέρος κατάλευκο, γεμάτο θύμισες και αναμνήσεις... Γεμάτο μουσική, που τίποτα δεν θα ξεχωρίζει και θα χάνεσαι μέσα σε απέεεεεεεεεεεραντο λευκό φόντο... Και θα ηρεμεί το μυαλό σου από όλα. Και θα μειώνονται οι χτύποι της καρδιάς σου που τώρα τρέχουν σαν τρελοί. Και θα ηρεμείς. ΘΑ ΗΡΕΜΕΙΣ.
Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι θα'θελα να πρωταγωνιστώ στο "Eternal sunshine of the spotless mind". Ότι δε μου αρέσει, απλά να πηγαίνω και να το σβήνουν από το κεφάλι μου. Και να συνεχίζω ξέγνοιαστη. Πόσο τέλειο φαντάζει αυτή τη στιγμή. Πόσο τέλειο...........
Και πόσο μακρινό...___/\____/\___

Όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από κάθε όριο...

|
Ανήκω κι εγώ σε αυτούς που έχουν facebook. Σε αυτούς που τους παρακολουθεί η CIA, όπως λέει κι ο Σπύρος.
Εν γνώση μου το έχω και επίσης εν γνώση μου, ανέχομαι αυτά που "διαδραματίζονται" εκεί μέσα. Δε με ενοχλεί να βλέπουν οι άλλοι τις photo μου, δε με ενοχλεί να διαβάζουν τα status μου και τα διάφορα που ποστάρω. Δε με ενοχλεί να έχει 7.000.000 νέα στο newsfeed, δε με ενοχλούν τα πανηλίθια groups. Δε με ενοχλεί να με σχολιάζουν, άλλωστε δεν χρειάζονται το facebook για να το κάνουν. Δε με ενοχλεί τίποτα από όλα αυτά και τα άλλα τόσα.
Σήμερα όμως εξοργίστηκα. Εδώ και κανά μήνα, το facebook έγινε ο πληροφοριοδότης μου για γεγονότα που δυστυχώς πλέον τα μαθαίνεις από εκεί. Είχα μπει λοιπόν στο profile από μια φίλη, να ευχηθώ για τα γενέθλια της. Για να μη μακρυγορώ, συμπέρανα ότι η Χ. έχει "φύγει". Είναι εκεί, ψηλά. Αφού μου κόπηκαν 10 φορές τα πόδια και ακόμα αδυνατώ να το συνειδητοποιήσω, από εκείνη τη μέρα μπαίνω σχεδόν κάθε μέρα στο profile της. Μακάβριο, το ξέρω, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω γιατί το κάνω. Ίσως επειδή δεν πρόλαβα να τη γνωρίσω πολύ και προσπαθώ να τη μάθω μέσα από τα γραφόμενα άλλων.
Τελοσπάντων, δεν έχει σημασία... Αυτό που με έβγαλε από τα ρούχα μου, ήταν το "event" που πήρε το μάτι μου. ΈΧΕΤΕ ΞΕΦΥΓΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ???? ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΚΟΣΜΕ??? Διοργανώνεις event για τα 40ήμερα ενός ανθρώπου που έφυγε??? Είμαστε με τα καλά μας? Και άντε το κάνεις... Κοτσάρεις τη φωτογραφία του κηδειόσημου και επιβεβαιώνεις ότι είσαι ηλίθιος, προσκαλώντας στο event κι άλλα άτομα??? ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ? Και οι "καλεσμένοι" μπαίνουν και στη διαδικασία να απαντήσουν "might attend" ή "confirmed guests"??? ΟΤΙ ΝΑ'ΝΑΙ??
Τι να πω... Πραγματικά έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό. Δεν είναι τρόπος αυτός για να τιμάς και να θυμάσαι έναν άνθρωπο που είναι μακριά. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Πότε θα το καταλάβετε ασυνείδητοι facebook addicts?
Sorry για το ξέσπασμα, αλλά ΕΛΕΟΣ. Μη τα ισοπεδώνουμε όλα.

Χριστινάκι, να'σαι καλά. Και να φωτίζεις τον ουρανό με το λαμπερό σου χαμόγελο. Γιατί σίγουρα μας βλέπεις και χαμογελάς.

Ν.

unique._

|


Burial makes me wanna marry him. I just love him. His music is so f*ckin' special.
Every track, EVERY track, is always like a trip. A trip in your mind and your feelings. There are times that he makes me wanna cry. He makes me wanna smile. He makes me wanna scream. I don't really know. But he does something to me and... I like it.

His sound is always recognizable, among thousand of tracks.
m.o. gave me some extra info for Burial. He told me that he always uses vocals in his tracks, that are neither female nor male vocals. Maybe that's what drive us crazy. Maybe not. I don't know.

"Fostercare" is one of his latest tracks. I cannot say more than... unique._

Last night I was dreamin' with this track.
I love him, did I mention that???

collapse collide.

|


we sure do._

raw truth.

|






OR









This is it.
Details tomorrow.

...in the air tonight.

|
Three days ago, I heard something new. I want to share it with you.

Everybody knows the track of Phil Collins - In the air tonight. Great hit, a track-symbol for his career. Well, does anybody knows why he wrote this track? I haven't notice the lyrics, until now.

The story says that when he was a young boy, he was with his best friend playin' happy... He went for a little while two steps further, to catch the ball or so. A moment later, an unconscious driver run over his best friend and killed him. Instead of helping him, or calling the police the driver looked around, saw noone, got in his car and drove away. Phil Collins saw him, he was there... He never forgot his face.

Years later, Phil Collins became famous etc but couldn't forget. He knew who the driver was. So, one day he sent him an invitation for his concert as a gift. Of course he didn't know what to expect. He went to the stadium to realise he was the only one invited. So... Phil Collins sang this track and it all came back to him.

Quite chilly, huh? Well, waste three minutes of your time to take a closer look to the lyrics. I was stunned.

shut.

|
Ερώτηση: πόσες φορές μπορεί να σε εκνευρίσει ο ίδιος άνθρωπος, για το ίδιο θέμα, με τις ίδιες αντιδράσεις?

Απάντηση: unknown.

Ερώτηση: πόσες φορές μπορεί να νιώσεις πανηλίθιος, για τον ίδιο λόγο, με τις ίδιες προθέσεις?

Απάντηση: unknown.

Ερώτηση: πόσες φορές μπορεί να σκεφτείς να γίνεις no.1 bitch, αλλά για κάποιον ΑΓΝΩΣΤΟ λόγο χτυπάς το κεφάλι σου και το βουλώνεις?

Απάντηση: unknown.

Έχω καιρό να γράψω και συνειδητοποίησα ότι τελικά το καλύτερο για ξέσπασμα είναι το blog. Δεν έχεις επαφή με κανέναν, απλά τα γράφεις για να τα διαβάσεις εσύ κι άντε 2-3 ακόμα. Άσε που δεν έχει άσχημο αντίκτυπο πουθενά.
Βαρέθηκα να χαλάω τη διάθεσή μου για τα προβήματα των άλλων. Πραγματικά με έχει κουράσει αυτό το θέμα. Αν ασχολούμαι, είμαι κακιά. Αν δεν ασχολούμαι, είμαι αδιάφορη. Τι σκατά πρέπει να γίνει? Μόνο δύο μπορώ να σκεφτώ. Η' σταματήστε να μου μιλάτε για οτιδήποτε, ή σταματήστε να έχετε προβλήματα.
Φίλος σου λέει. Εγώ προσωπικά έχω χάσει πάσα ιδέα για το ζήτημα. Με θυμάμαι να λέω πάντα: "πολύ σημαντικοί οι φίλοι". Όλο μαλακίες είμαι τελικά. Και διαπιστώνω πως αυτός είναι κι ο λόγος που θέλω τον χρόνο μου για να "ανοιχτώ" πλέον. Πιο μικρή ήμουν ανοιχτό βιβλίο. Μετά από τα διάφορα που έχουν συμβεί, λογικό είναι. Σας βαρέθηκα. ΠΑΛΙ. Ειδικά τα τελευταία 3 χρόνια, έχουν γίνει τρελές αλλαγές σε αυτό το θέμα. Πρακτικά και συναισθηματικά. Μάλλον λάθος καταλαβαίνω.
Και το πιο γαμάτο είναι ότι μόνο εγώ σκάω. Κάποια στιγμή θα το μετανιώσω. Ας έρθει σύντομα.
Το κλείνω το μαγαζάκι.

Blue.

What you see is what you get.

|


Έτσι, για να το βουλώσουν μερικοί. Μια χαρά ήταν ο άνθρωπος.
ΘΘ, είχες δίκιο φίλε μου.
Γαμώτο. Γαμώτο. Γαμώτο._

This is it. This is the final curtain call.

|
Πάνε 2 μέρες τώρα... Έχω διαβάσει, ακούσει, δει οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Michael Jackson. "Βασιλιά της pop" τον αποκαλούνε όλοι. Εμένα τελικά, μου ακούγεται λιγοστό αυτό για να τον χαρακτηρίσω. Τώρα που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα το συνειδητοποίησα. Από τις 11 Μαρτίου στις 9 το πρωί είχε κλείσει ότι: στις 16 Ιουλίου 2009, στο O2 Arena του Λονδίνου θα βλέπαμε τη συναυλία της ζωής μας. Εγώ κι ο Θωμάς σίγουρα, οι άλλοι 2 "παίζανε". Κι από εκείνη τη μέρα, "χοροπηδούσα" μέσα μου και μετρούσα μέρες. Κι από εκείνη τη μέρα, άρχισαν όλοι: "που θα πας? στον Jackson? αυτού θα του πέσει η μύτη. θα μείνει στον τόπο. 50 συναυλίες? αποκλείεται. σε αυτόν? θα δώσεις λεφτά για αυτόν? μα δεν είσαι καν groupie και μέγιστη fan. τι να δεις? χάλια θα είναι". Και εγώ γελούσα μέσα μου κι έλεγα ότι ζηλεύουν όλοι. Και ψιλοτσατιζόμουν κιόλας και έλεγα: "εσείς τι ζόρι τραβάτε ρε? δικά μου είναι τα λεφτά, δικά σας είναι? Εγώ γουστάρω να τον δω και θα τον δω. Και στη τελική, θέλω να τον δω πριν πεθάνει τον άνθρωπο. Να λέω στα εγγόνια μου ότι αυτόν τον τυπά, τον είδα από κοντά. Και χόρεψα στους ρυθμούς του και τραγούδησα. Εσείς καθήστε και λιώστε, δείτε το από την τηλεόραση." Άδικο είχα? Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως θα μπορούσε κάποιος να μη θέλει να δει τον Jackson. Εγώ είμαι 24 και τόσα χρόνια, δεν έχω δει όμοιό του. Μπορεί να μην ακούω κάθε μέρα Michael Jackson, αλλά ... Είναι δυνατόν να μη θες να απολαύσεις κάτι τέτοιο, όταν σου δίνεται η ευκαιρία? Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν τον ξέρει, δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν ξέρει έστω και ένα τραγούδι του, ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει σιγοτραγουδήσει ή χορέψει έστω και ένα δευτερόλεπτο Michael Jackson. Δεν γίνεται δηλαδή. Υπάρχει κάποιος? Υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει το σήμα κατετεθέν του, το "moonwalk"?
Κι όμως... Όλα άλλαξαν μέσα σε ένα βράδυ. Θυμάμαι διάβαζα διάφορα για αυτόν, για την υγεία του κλπ. Κι ο Θωμάς έλεγε: "μην ακούς τίποτα. όλα γίνονται για το κουτσομπολιό. Η Sun τα γράφει για να δημιουργηθεί σκάνδαλο". Η τελευταία είδηση που διάβασα εκείνο το βράδυ πριν κοιμηθώ, ήταν στο troktiko κι έλεγε: "με ανακοπή ο Jackson??". Και ερωτηματικά δίπλα. Τη διάβασα κι έπεσα για ύπνο. Είπα θα είναι ένα από όλα όσα γράφονται. Και το πρωί στις 8:20 με ξύπνησε ο Σπύρος και μου είπε : "πέθανε ο Michael Jackson". Κι απάντησα μες στον ύπνο μου: "ωραία". Δεν κατάλαβα καν τι είπε. Και όταν σηκώθηκα είδα 50 whisper ανοιχτά στο msn. Και όλοι έγραφαν το ίδιο. Ακόμα και σήμερα που γράφω, παράξενο μου φαίνεται. Μα πέθανε ο Jackson? Πεθαίνουν τέτοιοι άνθρωποι ρε γαμώτο?
Και να που φτάσαμε στο : music events - N / 2-0. Μετά τους Depeche, μας ήρθε κι αυτό κουτί. Thriller. Στεναχωρήθηκα πολύ όμως. Πάρα πολύ. Σαν να τον είχα όντως δει. Εσάς σίγουρα θα σας φανεί περίεργο, αλλά δεν με νοιάζει κιόλας.
Όπως και να'χει... He owns the sky now. Από εδώ και πέρα, I'll keep everything in the closet. This is it._
R.I.P.

P.s. Υπήρξαν πολλοί χιουμορίστες που τηλεφώνησαν. Κανένας από αυτούς δεν θα τηλεφωνούσε να δει πως ήταν η συναυλία, αν όντως γινόταν. losers.

Stucked part. III

|
This track is on replay again 'n again today.

Trippin'... Travellin' thoughts... Serenity... Feelings.
As the track ... Tsunami. ♥♪♫

When you feel...

|
UNLUCKY.

There are many times that you feel that the world conspires against you.

This video explains exactly this feeling. You can see it on :

http://www.flickr.com/photos/iliask3/3599233252/in/pool-ggd


So... rain on me.

Depeche Mode... is past.

|

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι κάποιος σας έχει μουντζώσει?
Ότι το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σας?
Ότι αφού ξεκίνησε κάτι στραβά, τα πήρε όλα η μπάλα και πάνε ακόμα χειρότερα?
Ότι αγόρασες λαχείο ρε παιδί μου, κι ο αμέσως επόμενος από σένα το κέρδισε?

Ε!Κάτι τέτοιο πάνω-κάτω έγινε και σε όλους εμάς τους τουλάχιστον 30.000 που αποφασίσαμε ότι θέλουμε να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, να τσιρίξουμε, να πορωθούμε, να ξεφύγουμε, να απολαύσουμε και να... δακρύσουμε με τους Depeche Mode.
Θα μου πεις, έγιναν αυτά. Στις 12 Μαϊου 2009, μας "χορέψαν" στο ταψί, "τραγουδήσαμε" μόνοι μας, "τσιρίξαμε" για την ατυχία μας, "πορωθήκαμε" για να φτάσουμε γρήγορα σπίτι μας τρέχοντας λες κι οδηγούσαμε αεροπλάνο, "ξεφύγαμε" από τα όριά μας , "απολαύσαμε" σουβλάκια από τις καντίνες (ο Θεός να τα κάνει σουβλάκια. Γάτα θα φάγαμε.) και βέβαια... "δακρύσαμε" με τη γκαντεμιά που μας έδειρε.
Μετά από μια εβδομάδα λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι τελικά με πείραξε περισσότερο απ΄όσο νόμιζα το όλο θέμα. Τόσες μέρες έλεγα, "εντάξει μωρέ, συμβαίνουν αυτά...", τους είχα ξαναδεί άλλωστε και μου'χει έρθει πιο καλά. Τραβήξαμε τα πάνδεινα και δεν είδαμε χαϊρι. Κι όσο σκέφτομαι ότι είχα τρελαθεί να αγοράσω αυτό το περιβόητο εισητήριο την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του, τρελαίνομαι!!!!

Και τελικά μετά από όλα αυτά, αναρωτιέμαι: ....αυτός ο π*ύστης που με μούντζωσε, ποιός είναι? Και γιατί?
Κωλόπαιδα απ'το Tel Aviv, τραβήξατε λαχείο.

Έμεινα με την απορία... Κι ένα κομμένο εισιτήριο στο χέρι._

The time has come.

|
12 May 2009.
Terra Vibe Athens.
21:00 sharp.

The time has come.

Heartbeats have already risen.

DEPECHE MODE L I V E.

For 2nd time, my mind will explode.
LITERALLY EXPLODE.

It's WroNg, to have a fRagiLe TenSioN.
Try WaLkinG iN My ShoeS, to SeE tHe WorLd iN mY eYes.
I enJoy tHe SiLencE, onLy WheN I LosE mySelF.
It's No GooD, to SuFFeR weLL.
I'll be your... mAsteR & sErvAnt only if you neVeR lEt Me DowN aGain.

I jUsT CaN't GeT eNougH._

P.S. Αύριο ΜΕ ΧΑΝΕΤΕ λέμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!

Fact.

|

Long time, no see. I guess I was having fun or I was so bored to write. Anyway, the fact is one:

Sometimes the sound of goodbye is louder than any drumbeat.


Suck it up... "bitch".

Stuck no.II

|
Giusy - Non ti scordar mai di me



Se fossi qui con me questa sera (
If you were here with me tonight)
Sarei felice e tu lo sai. (I'd be happy and you know it)
Starebbe meglio anche la luna, (
Even the moon would be better)
ora piu' piccola che mai. (
that now is smaller than ever.)
Farei anche a meno della nostalgia (
I would even get rid of the melancholy)
Che da lontano (
That from far away)
Torna per portarmi via (
Comes back to take me away)
Del nostro amore solo una scia (
From our love, just a wake)
Che il tempo poi cancellerà (
That time will then erase)
E nulla sopravviverà. (And nothing will survive.)

Non ti scordar mai di me, (
Don't ever forget me)
di ogni mia abitudine, (
nor any custom of mine)
in fondo siamo stati insieme (
after all we stayed together)
e non è un piccolo particolare. (
and that is not just a small detail.)
Non ti scordar mai di me, (
Don't ever forget me)
della più incantevole fiaba (
nor the most amazing fairytale)
che abbia mai scritto, (
that I've have ever written)
un lieto fine era previsto e assai gradito. (
a happy end was foreseen and very much enjoyed.)

Forse è anche stata un pò colpa mia (
Maybe it was a bit my fault too)
Credere fosse per l'eternità. (
Believing it would last for ever.)
A volte tutto un pò si consuma, (
Sometimes everything fades away)
senza preavviso, se ne va. (
and goes away without previous notice.)

Non ti scordar mai di me, (
Don't ever forget me)
di ogni mia abitudine, (
nor any custom of mine)
in fondo siamo stati insieme (
after all we stayed together)
e non è un piccolo particolare. (
and that is not just a small detail.)
Non ti scordar mai di me, (
Don't ever forget me)
della più incantevole fiaba (
nor the most amazing fairytale)
che abbia mai scritto, (
that I've have ever written)
un lieto fine era previsto e assai gradito. (
a happy end was foreseen and very much enjoyed.)

uhuh Non ti scordar... (
Don't forget...)
uhuh Non ti scordar... (
Don't forget...)

Non ti scordar mai di me, (
Don't ever forget me)
di ogni mia abitudine, (
nor any custom of mine)
in fondo siamo stati insieme (
after all we stayed together)
e non è un piccolo particolare. (
and that is not just a small detail.)
Non ti scordar mai di me, (
Don't ever forget me)
della più incantevole fiaba (
nor the most amazing fairytale)
che abbia mai scritto, (
that I've have ever written)
un lieto fine era previsto e assai gradito.(
a happy end was foreseen and very much enjoyed.)

It's weird that I've stuck with an italian song (considering that I almost hate Italy and everything similar to it), but the voice of Giusy is just great. It reminds me a lot of the voice of Amy's and so does to many of you. As for the lyrics, I don't have to mention that I love them, you can see it yourself. Cheers.

P.S. Dedicated to Nasia, Gonzalo, Ster, Mirae.

Dive into the film.

|


I keep thinkin' that I still talk about this movie although I saw it 2-3 weeks ago.
And this track plays on repeat, again and again.
A rather "common" track by A.R. Rahman but in combine with the scenes I have on my mind, it's more than this. I love the burst on the 1:00'.

10/10 once again.

Exhausted.

|
When your body betrays you and your mind stops...
You just wish the day had more than 24 hours.

So do I, today.

Someone should wind me up.
Tick , tock, sss, zzzzz...

Destruction is art.

|
When destruction becomes art...
The results are stunning.
I was foolin' around internet when the site I came up with, made my imagination blow.

Guild & Greyshkul

It's so interesting how artistic you can be by destroying.

Pleasure and creation. Shag your anger away....

Who?

|

Him._

16th July 2009, O2 Arena, London.
P.S. We're gonna moonwalk bitches. :P

Where??

|

There.

When???

|
Then.

Πτσμ.

|
Ξέρεις εσύ._

Breathtaking.

|
Maybe the best movie I've ever seen.
Totally breathtaking.
Full of emotions, suspense & tension, not to mention the great cinematography, screenplay & directing.

Of course I should have known that, cause Danny Boyle is the director. For those who don't remember, Mr. Boyle also directed "Trainspotting".

A few words about the plot:

''Slumdog Millionaire is the story of Jamal Malik, a 18 year-old orphan from the slums of Mumbai, who is about to experience the biggest day of his life. With the whole nation watching, he is just one question away from winning a staggering 20 million rupees on India's "Who Wants To Be A Millionaire?"


But when the show breaks for the night, police arrest him on suspicion of cheating. How could a street kid know so much? Desperate to prove his innocence, Jamal tells the story of his life in the slum where he and his brother grew up, of their adventures together on the road, of vicious encounters with local gangs, and of Latika, the girl he loved and lost. Each chapter of his story reveals the key to the answer to one of the game show's questions.

Each chapter of Jamal's increasingly layered story reveals where he learned the answers to the show's seemingly impossible quizzes. But one question remains a mystery: what is this young man with no apparent desire for riches really doing on the game show?

When the new day dawns and Jamal returns to answer the final question, the Inspector and sixty million viewers are about to find out.'' (info taken from : www.imdb.com)

As for the soundtrack, it's also excellent. Mr. A.R. Rahman made the music for the film. The fact that it won the Oscar, didin't surprise me at all. It helps you ''dive'' into the movie for good and it keeps all of your senses alive. Get it here. The password is: sharedmp3.net. "Mausam and Escap" is the track I marked.

To sum up, here are some quotes I can recall:
"...You're on a dream run."
"...D: It is written."
"
...Money and women. The reasons for make most mistakes in life."

Don't miss it for the world. 10/10.

No good.

|



...cause it's no good.


12th May. Heartbeats will rise.

Silent scream.

|

When you feel you want to scream like hell...
But there's always a "but"._

To be, or not to be... mad?

|
Είμαι σε δίλημμα.
Να βγω με μεγάλες πιθανότητες να εκνευριστώ, ή να κάτσω σπιτάκι μου ήρεμα ήρεμα?
Απ'τη μια σκέφτομαι να τους γράψω ΟΛΟΥΣ και να πάω, να το παίξω cool.
Απ'την άλλη λέω... "βρε δε κάθομαι στ'αυγά μου?".
Απ'τη τρίτη πάλι... Υπάρχουν και τα κέρματα! Κορώνα ή γράμματα??
Κορώνα : πάω.
Γράμματα : δε πάω.

I'll let you know.
Adios.

Moderat.

|
Για όσους δεν ξέρουν... Modeselektor & Aparrat.
Εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα το album και ξεχώρισα το "rusty nails". Ίσως επειδή μου θύμισε λίγο Burial, δε ξέρω.
Thanx to m.o. για όλα τα ωραία πραγματάκια που μου μαθαίνει.
Ιδού και το album αν το θέλετε.

http://rapidshare.com/files/204617288/Moderat_-_Moderat__2009_.zip

Υπ'όψην ότι...

This Mp3 files are the RESULT of my RESEARCH on OTHERS WEB SITES and for promotional and preview purposes.
All Files dowloaded from here should be deleted within 24 hours.
If you like them, please SUPPORT the producers BUYING their merchandising.

Cheers & καλή ακρόαση.

Inspired. ♪♫♪♫♪♫

|


Just to prove that some people inspire us for the best.
A mix of electro & hip hop, which can set your mind free in a sec.
Awesome "Birdie Nam Nam". Check them out in myspace : www.myspace.com/birdynamnam or in their original page www.birdynamnam.com.
Thanx & dedicated to m.o.

Trippin'...

LOST.

|

Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως ενώ αυτά που γίνονται στο LOST με ξενερώνουν... Άλλο τόσο με κρατάνε σε αγωνία.
Είδα τα 4 τελευταία επεισόδια του 5ου κύκλου μαζεμένα. Πριν από λίγο τελειώσαν. Έφαγα όλα τα νύχια, μα όλα... Αν είχα κι άλλα, πιθανό είναι να τα έτρωγα κι αυτά.
Και τώρα άντε περίμενε πάλι να βγει το επόμενο επεισόδιο, να το κατεβάσεις, να το δεις και μετά να περιμένεις πάλι το επόμενο και το επόμενο και το επόμενο...
Τελικά κατέληξα. Πλέον προτιμώ να αράζω σπίτι και να "καίω" το μυαλό μου με σειρές, παρά να βγαίνω να πίνω ποτό έξω.
Πάντως γενικότερα, είμαι όντως "LOST" σήμερα με όλα όσα συμβαίνουν. So Lost...

Stuck.

|
When your mind gets stuck...



See the mirror in your eyes,
See the truth behind your lies
Your lies are haunting me...
See the reason in your eyes
Giving answer to the why:
Your eyes are haunting me...

Falling in & out of love
in love, in love
Falling in & out of love
your love, your love

See the mirror in your eyes,
see the truth behind your lies
Your lies are haunting me...
see the reason in your eyes
Giving answer to the why:
Your eyes are haunting me!

Falling in & out of love
in love, in love
Falling in & out of love
your love, your love
in love, in love, in love

Why can't you see it?
Why can't you feel?
In & out of love each time.
Why can't you feel it?
Why can't you see it?
In & out of love...
It keep keep runnin'.........
It keep keep fallin'........
Let it fade away.....

Away... Away... Away... Away
Oh let it fade away.

...τζάμπα καίει η λάμπα.

|


Γιατί όντως... τζάμπα καίει η λάμπα, τζάμπα σε θυμάμαι.
Έχω γελάσει άπειρες φορές με το τραγούδι, ειδικά από το επεισόδιο στους "απαράδεκτους" που το λέει η Δήμητρα, αλλά... τώρα που το ξανασκέφτομαι, οι στίχοι κάτι λένε!
Όπως και να'χει, τζάμπα τζάμπα ΤΖΑΜΠΑ.

Αι στα διάλα!

Δεν είναι τίποτα. Απλά σας βαρέθηκα.

|
...Το'χετε νιώσει κι εσείς ή μόνο εγώ?
Ώρες -ώρες, πραγματικά δεν αντέχουν τα αυτιά μου να ακούνε τέτοια γκρίνια.
Άλλες ώρες πάλι, δεν αντέχει το μυαλό μου να σκέφτεται τον κάθε μαλάκα που δεν ξέρει τι του γίνεται.
Σας βαρέθηκα ρε, πραγματικά σας βαρέθηκα.
Ο ένας γκρινιάζει για τη δουλειά του, ο άλλος για τα γκομενικά του, ο άλλος για τα οικονομικά του, ο άλλος για τα οικογενειακά του, ο άλλος για τα στρατά του, ο άλλος γιατί του κάηκε το φαί, ο άλλος γιατί πάχυνε και πάει λέγοντας.
ΣΑΣ ΒΑ-ΡΕ-ΘΗ-ΚΑ.
Δε λέω, κι εγώ γκρινιάζω, αλλά με μέτρο. Κρατήστε και τίποτα για τον εαυτό σας, μη πνίγεστε σε μια κουταλιά νερό, πάρτε μπρος.Όχι τίποτα άλλο, αν είναι να είμαι ο ψυχολόγος σας, στάξτε και κανά φράγκο.
Σας χαιρετώ και... σας βαρέθηκα. Σας το'πα ήδη ε? Ε!Δε πειράζει. Σας το ξαναλέω για να το χωνέψετε.

Άντε γεια.

...This one goes out to the one I love.

|


Υπάρχουν μέρες που σκέφτεσαι πολύ έντονα κάποιον... Και απλά οτιδήποτε πέρα από το να περάσεις χρόνο μαζί του, δε σε γεμίζει.
Και κάτι τέτοιες μέρες το μόνο που σκέφτομαι είναι : "Γιατί να έχει μόνο 24 ώρες η μέρα"?
Όπως και να'χει, we will catch up.

Δε (σε) ξεχνάω ποτέ.
Ποτέ._

damned.

|
Αυτό το ΠΣ ήταν γεμάτο μοναξιά και βαρεμάρα. Και να που έφτασε η Κυριακή. Κι αυτή έτσι θα'ναι.
Όλα όσα είχα στο μυαλό μου, κατάφεραν να εξελιχθούν με τον αντίθετο ακριβώς τρόπο.
Και ξενέρωσα... Πάρα πολύ. Πιο πολύ δε πάει όμως.
Μου τη σπάει να "ξεφεύγω" από το πρόγραμμά μου. Είτε το έχω στο μυαλό μου, είτε όντως υπάρχει. Με κάνει να φέρνω στο μυαλό μου πράγματα που προσπαθώ να ξεχάσω, να μην ασχολούμαι. Πράγματα που με βαραίνουν. Πράγματα που απλά δεν πρέπει να θυμάμαι.
Απ'την άλλη σκέφτομαι και πράγματα που θέλω τόσο πολύ, αλλά δεν τα έχω. Πάλι αρνητικό το αποτέλεσμα δηλαδή. Πως γίνεται πάντα να σκέφτεσαι έτσι όταν νιώθεις μοναξιά? Γιατί να μην ονειρεύεσαι ταξίδια, μουσικές, χαμόγελα?
Όπως και να'χει, νιώθω απίστευτη κούραση για να συνεχίσω να γράφω.


Αν συνεχίσω έτσι, θα τα λέμε συχνά.
Αν όχι, σημαίνει ότι περνάω καλύτερα.
Όλα είναι υπό δοκιμή.

Καληνύχτα.