Cookie Christmas

Μ'αρέσουν ΠΑΡΑ πολύ τα Χριστούγεννα. Αν εξαιρέσεις ένα περιστατικό που συνέβη πριν 13 χρόνια και μου χάλασε αυτή την full χαρωπή διάθεση, εξακολουθούν να μου αρέσουν. 19 Δεκέμβρη ήταν, 19:45 το απόγευμα. Μόλις μου είχαν πάρει δώρο το στερεοφωνικό που ακόμα και σήμερα στέκεται στο σαλόνι μου σχεδόν αχρησιμοποίητο. Και χτύπησε το τηλέφωνο. Και άκουσα την πιο τρομοκρατημένη φωνή της ζωής μου. Και όλα μετά κύλησαν τόσο "μυστικά" και τόσο επώδυνα. Κι ακόμα έτσι είναι. Κάθε χρόνο, ίδια μέρα. Κι έτσι θα'ναι για πάντα.
Πως συμβαίνει μερικές φορές, ε; Να θυμάσαι κάποιες μέρες της ζωής σου τόσο ξεκάθαρα, με την παραμικρή λεπτομέρεια. Έτσι θυμάμαι κι εγώ εκείνη. Θυμάμαι μέχρι και τι φορούσα. Θυμάμαι ότι είχε πολύ κρύο. Θυμάμαι ότι βγάζαμε το hi-fi από το κουτί και ακούστηκε το τηλέφωνο. Κι έτρεξα γρήγορα να το προλάβω. Μέχρι και τον ήχο που κάνουν οι ξυπόλυτες πατούσες στο πάτωμα θυμάμαι. Γρήγορες, δυνατές, χαρούμενες. Κι ύστερα αυτό το ΜΙΝΙ λαχάνιασμα όταν απαντάς και λες... "ναι;;;". Όλα τα θυμάμαι.
Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το post, είχα άλλη διάθεση. Τι σκατά; Μέσα σε 1 δευτερόλεπτο άλλαξε. Ήθελα να σας πω ότι στόλισα το σπίτι. Πήρα καινούργιο δέντρο, που μοιάζει αληθινό, και το γέμισα με homemade cookies. Ναι, ναι. Εγώ τα έφτιαξα. Μου βγήκε η πίστη, αλλά τα έφτιαξα. Τελικά εξελίσσομαι σε πολύ καλή νοικοκυρά. Χο χο χο!
Τι ωραίο πράγμα να νιώθεις ότι δημιουργείς, ε; Με οποιοδήποτε τρόπο κι αν είναι αυτό. Ακόμα κι όταν απλά πλάθεις κουλουράκια, με τα δυό χεράκια. Η φωτογραφία είναι από το δέντρο. Όταν θα'ρθει του Αι Γιαννιού, έλατε σπίτι να το ξεστολίσουμε-φάμε. Ωραία θα'ναι.
Τελοσπάντων... Αυτό ήθελα να πω στο περίπου, εξού και το post.
Να περάσετε όμορφες γιορτές. Πανέμορφες. Να σας κάνουν πολλά δώρα. Και να κάνετε κι εσείς πολλά. Άλλωστε η κίνηση είναι αυτή που μετράει, έτσι δεν λένε;

L.O.V.E.
9