Explode and.. explore.

Δε μου τυχαίνει συχνά, αλλά όταν με πιάσει, μ'έπιασε.
Είναι από τις φορές που θέλω να τα παρατήσω όλα και όλους, να σηκωθώ να φύγω και να αφήσω πίσω μου κάθετι αρνητικό, αγχωτικό, κακό και στενάχωρο.
Θέλω να πετάξω το κινητό, να πάρω το αμάξι και να ξεκινήσω για το μέρος "αλλού". Δε ξέρω που θα βρίσκεται ακριβώς, ή μάλλον... κάτι φαντάζομαι. Θα'ναι κάθε λεπτό αλλού. Μακριά από όοοοοοοοοοοοολα αυτά που τριγυρνάνε στο μυαλό μου και με κατατρώνε μέσα μου.
Δε ξέρω αν εσάς σας φαίνεται παράξενη η σκέψη μου κι ειλικρινά δε με νοιάζει καν. Για μένα αυτή τη στιγμή φαντάζει ιδανική. Ένα μέρος κατάλευκο, γεμάτο θύμισες και αναμνήσεις... Γεμάτο μουσική, που τίποτα δεν θα ξεχωρίζει και θα χάνεσαι μέσα σε απέεεεεεεεεεεραντο λευκό φόντο... Και θα ηρεμεί το μυαλό σου από όλα. Και θα μειώνονται οι χτύποι της καρδιάς σου που τώρα τρέχουν σαν τρελοί. Και θα ηρεμείς. ΘΑ ΗΡΕΜΕΙΣ.
Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι θα'θελα να πρωταγωνιστώ στο "Eternal sunshine of the spotless mind". Ότι δε μου αρέσει, απλά να πηγαίνω και να το σβήνουν από το κεφάλι μου. Και να συνεχίζω ξέγνοιαστη. Πόσο τέλειο φαντάζει αυτή τη στιγμή. Πόσο τέλειο...........
Και πόσο μακρινό...___/\____/\___