The box

Περίεργη μέρα η σημερινή. Είναι από αυτές που είσαι όλη μέρα στη τσίτα, χωρίς να βρίσκεις το λόγο. Δε το λες εκνευρισμό, αλλά ούτε και ηρεμία. Δε το λες ούτε άγχος, ούτε υπερένταση. Είναι ένα μείγμα όλων που σε φτάνει στα όρια σου και νιώθεις τεράστια αποθέματα ενέργειας κρυμμένα τόσο στο σώμα σου, όσο και στο μυαλό σου. Αποθέματα που αν δεν τα απελευθερώσεις σύντομα με οποιονδήποτε τρόπο, θα εκραγείς. Και αφού αποβλακωθείς με οτιδήποτε σε κάνει να ξεφύγεις από αυτή την ενέργεια, πέφτεις σε λίθαργο ηρεμίας και κακοκεφιάς. Έτσι απλά. Λες και σου πάτησε κάποιος το "Off" ή σου τελείωσε η μπαταρία. Και νιώθεις κομμάτια. Ένα συναίσθημα σαν να έσκαβες όλη μέρα να το πω? Κάτι τέτοιο. Μέσα μου κρύβω ένα κουτάκι. Όχι αυτό με τις μαλακίες, το άλλο, το διπλανό. Είναι ένα κουτάκι γεμάτο συναισθήματα, όλων των ειδών. Και μια στις τόσες έρχεται στην επιφάνεια και ξεχύνονται όλα τα περιέχομενά του. Δε το θέλω αυτό το κουτάκι. Θέλω να το κλέψει κάποιος, ή έστω να το τακτοποιήσει. Να βάλει ένα πρόγραμμα βρε αδερφέ. Να λέει ας πούμε, Δευτέρα θα έχουμε χαρές, Τρίτη θα έχουμε νεύρα, Τετάρτη ηρεμία, Πέμπτη αναμνήσεις κ.ο.κ. Τόσο δύσκολο είναι? Μη μπαίνετε στον κόπο να απαντήσετε. Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Απλά το λέω για να μη τυχόν το ξεχάσω. Σκατόκουτο. Βυθίσου._

I need to think outside the box.